تنهایی

تاوان توتنهایی من است وتنهایی من قانون عشق

عشق ارمغان دلدادگیست واین سرنوشت سادگیست

چه قانون عجیبی...چه ارمغان نجیبی وچه سرنوشت تلخ وغریبی...

که هربارستاره های زندگیت را با دست های خود راهیاسمان پرستاره کنی

وخوددرتنهایی وسکوت با چشمهای خیس از غرور پیوند ستاره هارابه نظاره نشینی

وخاموش وبی صدا به شادی ستاره های ازتوگشته جدادل خوش کنی...

وبازهم توبمانی وتنهایی ودوری...